Husaria

BRMTvonUngern

Jeden przeciw 150. Tak walczyli husarze Marcina Kazanowskiego

– 27 czerwca 1581 roku pod Mohylewem 200 husarzy Marcina Kazanowskiego przez blisko 7 godzin odpierało wściekłe ataki Moskali. 30-tysięczna armia nie była w stanie pokonać polskiej husarii. Mało tego, wkrótce Moskwicini zostali pogonieni za Dniepr – mówi Piotr Dmitrowicz.
– Rosjanie boją się walczyć z polską kawalerią. Już wówczas sława tej jazdy jest tak wielka, że Rosjanie zdają sobie sprawę, że w równorzędnym starciu na ubitym polu nie mają szans. Podejrzewam, że tak samo było pod Mohylewem – mówi Michał Mackiewicz z Muzeum Wojska Polskiego.
Jak wyjaśnia ekspert, największym walorem husarzy było to, że potrafili się oni dostosować do każdego przeciwnika.
– Myślę, że pod Mohylewem husaria raczej walczyła w luźnym szyku, próbując bardziej harców na przedmieściach niż klasycznych szarż. Jak się jednak okazuje, do tego również husarze byli świetnie przygotowani, bo doskonale władali białą bronią, byli to żołnierze zawodowi, którzy wojaczki uczyli się właściwie przez całe życie i przede wszystkim mieli świadomość swojej wartości, czego nie można powiedzieć o przypadkowej zbieraninie, która ten Mohylew chciała zająć – mówi Michał Mackiewicz.

...

Symbol polskosci na calym swiecie rozpoznawalny. Husaria.
Dzis raczej grozi trywializacja. Goscie w plastikowych ,,zbrojach" reklamujacy parówki w hipermarkecie... To juz byla by zbrodnia zaslugujaca na wiezienie.

BRMTvonUngern

WYDARZENIAObraz newsa 24153 Dodano 05.10.2022
Ostatnia szarża husarska w historii
Tweet

306 lat temu, 5 października 1716 roku, podczas konfederacji tarnogrodzkiej doszło do bitwy pod Kowalewem na Pomorzu.

Mimo zawartego 4 lipca i kilkakrotnie przedłużanego zawieszenia broni między siłami konfederacji tarnogrodzkiej a wojskami królewskimi Augusta II Mocnego, rozejm nie był przestrzegany w Wielkopolsce i na Kujawach, gdzie działań bojowych nie zaprzestało zgrupowanie regimentarza Chryzostoma Jana Niemiry Gniazdowskiego.

Bitwę rozpoczął ostrzał artyleryjski przerwany przez parlamentariusza proszącego o przepuszczenie sił królewskich w drodze do Prus. Litwini nie wyrazili na to zgody i ich przednia straż podjęła atak. W tej sytuacji gen. von Bose, dowódca wojsk sasko-królewskich, nakazał podjąć marsz naprzód. Właściwy bój rozpoczęła około południa szarża konfederackich chorągwi koronnych (prawego skrzydła) na lewe skrzydło królewskie.

Uczestniczyły w niej chorągwie husarskie, ale ich atak załamał się pod ostrzałem z dział i karabinów. Był to ostatni w historii atak tej formacji. Jazda zaczęła uciekać w popłochu, a Gniazdowski nie był w stanie jej zatrzymać.

Doprowadziło to do rozpadu prawego skrzydła konfederackiego. Usytuowana w centrum piechota konfederacka wytrzymała jedynie cztery salwy artyleryjskie i karabinowe oddane z bliskiej odległości. Najdłużej na polu bitwy pozostawały chorągwie jazdy litewskiej, które stawiły zaciekły opór, ale w zagrożeniu otoczeniem po czterogodzinnej walce zaczęły się wycofywać.

...

Tu macie odpowiedź co stało się z husaria? NIE WYTRZYMALA OSTRZALU!!! To mówi wszystko! Karabiny tak poszły do przodu i było ich tyle że straty były potworne! Husaria oczywiście mógła sobie istnieć i być przydatna nawet w okresie Powstania Listopadowego. Tylko że jako niszowa siła. Np. 100 tys piechoty 5 tys artylerii 16 tys jazdy i 4 tys husarii. Czyli około 3%! Już nie była by rozstrzygająca siła. Ale w kluczowym momencie gdy piechota przygotowała by warunki mogła nagle uderzyć i zadać znaczne straty. Ale to już nie na miarę Kircholmu.