Marian Ruzamski.

BRMTvonUngern

Wystawa poświęcona życiu i twórczości malarza Mariana Ruzamskiego

Około 40 prac polskiego malarza Mariana Ruzamskiego, głównie akwarel i rysunków oraz jego osobiste dokumenty i fotografie, można oglądać na wystawie poświęconej temu artyście w zamku Tarnowskich w Tarnobrzegu (Podkarpackie).

Jak poinformował Tadeusz Zych, dyrektor Muzeum Historycznego miasta Tarnobrzega, które mieści się w zamku Tarnowskich w Dzikowie (obecnie dzielnicy Tarnobrzega), ekspozycja "Marian Ruzamski. Życie i twórczość" znajduje się w miejscu, w którym artysta często bywał, malując portrety m.in. Róży Tarnowskiej.
REKLAMA

Wystawa składa się z dwóch części. W jednej z nich zgromadzono oryginalne prace Mariana Ruzamskiego, pochodzące z różnych okresów jego twórczości. Można tam podziwiać m.in. trzy rysunki powstałe pod okiem Jacka Malczewskiego w 1912 roku, na ostatnim roku studiów artysty na ASP w Krakowie.

Obok nich umieszczono dwa obrazy olejne powstałe podczas jego pobytu w Rosji. Zych zauważył, że obrazy olejne są rzadkością w zachowanej twórczości artysty, którego ulubioną techniką była akwarela.

Prace Ruzamskiego eksponowane na wystawie zostały podzielone tematycznie na portrety, kwiaty i krajobrazy, malowane głównie akwarelą. Nie brakuje tam także pasteli oraz rysunków ołówkiem. Wśród tych ostatnich dominują portrety i autoportrety. Zdaniem Zycha "niektóre z nich, w swojej sugestywności, wywołują skojarzenia z pracami Witkacego".

Są tam np. portrety tarnobrzeżan powstałe pod koniec lat 20. i w latach 30. XX wieku. Wśród nich podobizny najważniejszych w życiu osób artysty: ukochanej matki oraz Janiny Pawlasowej, muzy i opiekunki.

W drugiej części wystawy, poświęconej głównie życiu Ruzamskiego, pokazane zostały, w większości po raz pierwszy publicznie, osobiste dokumenty, pisma, listy i fotografie Ruzamskiego.

Zych zauważył, że pamiątki te pochodzą z różnych etapów życia artysty - począwszy od lat spędzonych w domu rodzinnym i lat szkolnych, studia w Krakowie i krótki pobyt w Paryżu, zesłanie do Rosji, poprzez najbardziej owocny artystycznie okres, jaki artysta spędził w Krakowie i Lwowie, aż po pobyt w Tarnobrzegu, skąd wyruszył w ostatnią drogę do obozu w Auschwitz, a następnie do miejsca śmierci w obozie Bergen Belsen.

W tej części można zobaczyć np. prywatne listy Ruzamskiego do matki, a także do przyjaciół, w tym do i od Juliana Tuwima, Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Leona Wyczółkowksiego, Emila Zegadłowicza.

Wystawie prac Ruzamskiego towarzyszą obrazy malowane przez współczesną krakowską artystkę Annę Kruszak, która jest krewną artysty. Ekspozycja potrwa do końca czerwca.

Marian Ruzamski urodził się w 1889 r. w Lipniku koło Bielska-Białej. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uczył się kolejno w klasie: Stanisława Dębickiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Juliana Fałata. Jednocześnie studiował prawo i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po studiach wyjechał do Paryża, gdzie kopiował dzieła mistrzów światowego malarstwa prezentowane w Luwrze. Po wybuchu I wojny światowej, jako poddany austriacki, wyjechał do rodziców, do Tarnobrzega, skąd został wywieziony przez wojska rosyjskie do Charkowa; przebywał tam do 1917 r. Do kraju wrócił po rewolucji październikowej i zamieszkał w Krakowie. W tym okresie powstało wiele jego dzieł, z których pozostało niewiele. Część została sprzedana, część podarowana, a reszta zaginęła bez śladu.

Kilka lat później przeniósł się do Lwowa, gdzie pracował na Wydziale Architektury Politechniki, jako starszy asystent. W 1928 roku wrócił do domu rodziców w Tarnobrzegu. Tam powstało wiele portretów.

Stale korespondował m.in. z Julinem Tuwimem, Tadeuszem Boyem-Żeleńskim. W latach 30. zaprzyjaźnił się z pisarzem Emilem Zegadłowiczem. W czasie okupacji został zadenuncjowany przez sąsiada volksdeutscha, który oskarżył go o żydowskie pochodzenie. Po aresztowaniu przebywał najpierw w więzieniu w Tarnowie, a następnie - od 1943 r. - w obozie Auschwitz-Birkenau. Tam także tworzył - malował portrety strażników i współwięźniów. W 1945 został przeniesiony do Bergen-Belsen, gdzie po kilku dniach, 8 marca zmarł.

....

Warto poznawac tez tych malarzy ktorzy nie sa strasznie znani. Nie tylko Matejko. Kazdy jest niepowtarzalny.