Janko technikant .

BRMTvonUngern

W Buchałowie stanął "fotoradar obywatelski"

Piotr Braun, mieszkaniec Buchałowa w woj. lubuskim, przy wiejskiej drodze postawił atrapę fotoradaru. Chce w ten sposób zmusić przejeżdżających przez wieś kierowców do ograniczenia prędkości. Postawienie fotoradaru popierają mieszkańcy wioski, którzy czują się zagrożeni przez pędzące przez wieś samochody. Również policja nie ma nic przeciwko obywatelskiej postawie mieszkańca. Prowizoryczny fotoradar zrobiony jest ze starego rzutnika "Bajka" znalezionego na strychu i podpór od krowiego pastucha.

...

Ja cie ! Ale machina ! Darth Vader z jego zalosna technika moze sie schowac !
Uwielbiam technike wiejskich geniuszy ! Naprawde byli tacy po wsiach co robili rozne wiatraki piece czyli samozapalajace (bez zapalek) korba krecil .

BRMTvonUngern

"Harleyowcy" na drewnianych motocyklach

Przyglądając się temu "gangowi" z Filipin, można odnieść wrażenie, że świat nigdy nie przestanie nas zaskakiwać, a ludzka wyobraźnia nie zna granic.

7Zobacz zdjęcia

Fotograf Richard Haw był świadkiem nietypowego "wyścigu" filipińskiego plemienia Igorot. Jego członkowie z powodu braku funduszy na zakup motocykli, postanowili sami stworzyć sobie pojazdy, wykorzystując do tego jedynie drewno. Efekt przeszedł wszelkie wyobrażenia.

...

To ewenement. Sztuka sama w sobie,

BRMTvonUngern

PAP

Powstał film o wiejskim konstruktorze aparatu fotograficznego

Powstał film zatytułowany "Światłoczuły" opowiadający o rolniku z Sądecczyzny Wojciechu Migaczu, który ponad sto lat temu własnoręcznie skonstruował aparat fotograficzny i dokumentował życie Lachów sądeckich.

- Fotografie Migacza stanowią niezwykle bogate źródło etnograficzne, źródło wiedzy o kulturze materialnej i duchowej Lachów sądeckich. Dzięki jego niezwykłej pasji dziś możemy odkryć dawną sądecką wieś, zapomniane obrzędy, a także ówczesną modę – powiedział Jacek Kurzeja, współreżyser filmu.
REKLAMA

"Światłoczuły" to film dokumentalny zawierający wypowiedzi ludzi, którzy pamiętali fotografa samouka i konstruktora. Obraz zrealizowało stowarzyszenie na rzecz Badań i Dokumentacji Kultury A Posteriori w Nowym Sączu w koprodukcji z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

Wojciech Migacz żył w latach 1874-1944 we wsi Gostwica koło Nowego Sącza. Ukończył Cesarsko-Królewską Szkołę Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, w której uzyskał specjalność tokarza i snycerza. Badacze jego życia twierdzą, że pasją do fotografii zaraził się właśnie podczas edukacji w Zakopanem.

W 1902 r. powrócił na stałe do rodzinnej Gostwicy i rozpoczął pracę na roli, jednak fotografia stała się jego pasją i była źródłem utrzymania. W zbiorach Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu znajdują się fotografie autorstwa Migacza, głównie ślubne i pogrzebowe oraz indywidualne portrety.

Migacz dokumentował również życie Lachów sądeckich. Na szklanych odbitkach można oglądać całoroczny cykl zajęć rolniczych i różne prace w gospodarstwie, a także spotkania towarzyskie i rodzinne, wesela, obrzędy świąteczne oraz przedstawienia teatralne. W zbiorze Migacza dominują pamiątkowe fotografie rodzinne i zbiorowe. Odzwierciedlają one więź rodzinną i wiejską.

W końcu lat dwudziestych ub. w. Migacz zajął się ujęciami reporterskimi. Sfotografował np. przejazd Wincentego Witosa oraz procesję z obrazem Przemienienia Pańskiego w Nowym Sączu. Rzadko fotograf samouk upamiętniał pejzaże z chłopskimi chatami. Cenną fotografią Migacza jest panorama Starego Sącza i jego okolicy, składająca się z sześciu połączonych zdjęć wykonanych w 1915 r.

Premierowy pokaz filmu odbędzie się w piątek Domu Gotyckim w Nowym Sączu.

...

Znakomita postac!

BRMTvonUngern

Polski da Vinci, o którym nie mówili w szkole. Niesamowita historia (nie)zwykłego… chłopa!
Karol Wojteczek | Sier 10, 2017

Komentuj


Udostępnij
Komentuj


Latał na własnoręcznie skonstruowanych skrzydłach, rzeźbił lepiej niż Wit Stwosz... Nie ukończył przy tym prawdopodobnie żadnej szkoły!

P
isząc przedwczorajszy tekst nt. wynalazków ks. Gusmão odkryłem przy okazji wiele biografii podobnych mu pasjonatów, których połączyło wspólne marzenie – pragnienie wzbicia się ku niebu już w świecie doczesnym. Do braku wcześniejszej znajomości jednej z takich biografii przyznaję się dziś z pewnym zawstydzeniem. Po pierwsze bowiem – istnieje wiele przesłanek, że mówimy o człowieku, który jako pierwszy w pełni zrealizował sen Leonarda da Vinci o sterowalnym, załogowym statku powietrznym, utrzymującym się w powietrzu dzięki sile nośnej. Po drugie… Człowiekiem tym był nasz rodak, Jan Wnęk.

Stolarz-majsterkowicz

W przeciwieństwie do portugalskiego księdza, pochodzący z biednej, świeżo uwolnionej chłopskiej rodziny Wnęk nie ukończył elitarnej (na ówczesne standardy) szkoły jezuickiej. Po prawdzie to nie wiadomo nawet do końca czy ukończył choćby zaborczą „trywialkę”. Z pewnością jednak przysposabiał się do fachu rzemieślniczego terminując u jednego z okolicznych cieślów, gdzie dał się poznać jako ponadprzeciętnie uzdolniony i pomysłowy stolarz-majsterkowicz, a wkrótce również jako rzeźbiarz i snycerz. Lokalnego uznania przyczyniały mu wykonywane ze szczególną pieczołowitością figury Chrystusa Frasobliwego, Maryi i świętych. A i na tym lista talentów Wnęka się nie kończy – jako gorliwy katolik grywał on również w wiejskich misteriach.
Czytaj także: Dlaczego o. Kolbe chciał polecieć w kosmos?

Zaangażowanie to sprawiło, że patronat nad utalentowanym parafianinem objął żabieński proboszcz, późniejszy poseł Sejmu Krajowego Galicji i działacz patriotyczny, ks. Stanisław Morgenstern. Zamarzył on, aby przynależne do jego parafii zaniedbane odporyszowskie sanktuarium z otaczanym czcią obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem zyskało rangę ponadlokalną. W tym celu ks. Morgenstern zlecił Wnękowi stworzenie dzieła uchodzącego dziś za opus magnum rzeźbiarza – kalwaryjskiego zespołu w Odporyszowie. W latach 1855-1859 Jan Wnęk wraz z zespołem asystujących mu czeladników wykonał ok. 300-500 figur, które zasiliły 52 kapliczki w otoczeniu kościoła. Z uwagi na niebywałą precyzję w ilustrowaniu stanów emocjonalnych postaci z figur zaczął on być nazywany Witem Stwoszem z Powiśla Dąbrowskiego. Tyle że współcześni historycy sztuki uznają rzeźby Wnęka za… bardziej szczegółowe i dopracowane od dzieł twórcy słynnego krakowskiego ołtarza. Sam zresztą Wnęk zdobył się ponoć na krytykę mistrza, który, rzeźbiąc anioły, miał nie dość dokładnie odwzorować szczegóły anatomiczne ptasich skrzydeł.

Premiera skrzydeł

Znając dalsze losy galicyjskiego rzeźbiarza, wypada tej krytyce zaufać. Wnęk od dziecka bowiem te anatomiczne szczegóły studiował, wierząc że pomoże mu to w realizacji projektu życia – skrzydeł, na których wzbić się w powietrze będzie zdolny człowiek. Począwszy od lata 1865 r., rzeźbiarz prowadził testy wciąż udoskonalanej przez siebie konstrukcji. Przy użyciu prostych dostępnych na XIX-wiecznej wsi narzędzi (m.in. kieratu i żurawia studziennego) przeprowadzał próby zmęczeniowe, porównywalne z testami wykonywanymi dziś w tunelu aerodynamicznym! Wreszcie, 19 maja 1866 r., w wigilię święta Zesłania Ducha Świętego, nastał dzień oficjalnej premiery. W obecności kilku tysięcy zebranych na parafialnym odpuście gapiów Jan Wnęk skoczył ze specjalnie zbudowanego pomostu u szczytu 45-metrowej kościelnej dzwonnicy. I, ku zaskoczeniu zgromadzonego tłumu, nie runął on bezwładnie w dół, a wszedł w sterowany lot ślizgowy, zakończony bezpiecznym lądowaniem. Jakkolwiek spektakularność tego osiągnięcia bywa dziś podważana przez fizyków, wedle zachowanych źródeł Wnęk przelecieć miał ponad dwa kilometry.
Czytaj także: Polak przywrócił do życia instrument Leonarda da Vinci po 500 latach

Nie był to zresztą wyczyn jednorazowy. W ciągu kolejnych trzech lat Wnęk zrealizował kilkanaście kolejnych tego rodzaju pokazów, każdorazowo uświetniając nimi duże uroczystości kościelne. Sława, którą w tym czasie zdobył, wykroczyła już poza granice parafii; do odporyszowskiego sanktuarium ściągały na „loty” tłumy pielgrzymów z najdalszych zakątków Galicji. Podobnie jednak jak w historii ks. Gusmão, również i w tym przypadku znaleźli się tacy, którzy, nie dowierzając w możliwość stworzenia machiny zdolnej oderwać się od ziemi, posądzali Wnęka o konszachty z siłami nieczystymi. Szczęście opuściło rzeźbiarza w czerwcu 1869 r., gdy w trakcie kolejnego pokazu pękł jeden z pasów mocujących skrzydła. Wnęk, do ostatnich chwil próbując skorygować lot, runął na swoim wynalazku na ostre kamienie. Nie zginął jednak na miejscu. Przez kolejne dwa miesiące miał, na łożu śmierci, dopytywać nieustannie, czy ktoś z mieszkańców Odporyszowa używa jego skrzydeł. Ci jednak po wypadku spalili wynalazek, uznając go za szatański.

Jan Wnęk zmarł, zależnie od źródła, 10 lipca lub 10 sierpnia 1869 r. (co ciekawe, los jego podzielił później niesłusznie uznany przez podręczniki za pioniera szybownictwa Otto Lilienthal). W 2013 r. Wnęk ogłoszony został patronem odporyszowskiej szkoły podstawowej.
Czytaj także: 5 wybitnych naukowców, o których mogłeś nie wiedzieć, że byli katolikami

Jan Wnęk to człowiek głębokiej wiary w Chrystusa i gorący czciciel Matki Bożej Odporyszowskiej (…), niezłomny, o wielkiej mądrości. Talent, który otrzymał od Stwórcy, nie tylko roztropnie rozmnożył, ale przyczynił się do rozwoju ludzkości (…). Budził podziw swoją cierpliwością, wytrwałością, konsekwentnie zmierzał także do udowodnienia, że człowiek może latać – napisano w uzasadnieniu. W 1991 r. przy miejscowym kościele otwarto muzeum poświęcone pamięci Jana Wnęka, gromadzi ono w tej chwili ok. 90 zachowanych rzeźb jego autorstwa. A w wielu domostwach żabieńskiej parafii po dziś dzień wiszą pewnie krucyfiksy wystrugane przed 150 laty przez Ikara znad Dunajca.

...

Byli tacy po wsiach gdy nie bylo dostepu do wyzszej edukacji technicznej...

BRMTvonUngern

Na zakupy... latającą wanną. Niesamowity dron domowej roboty

39 minut temu
Johannes i Phillip Mickenbecker to niemieccy bracia, którzy regularnie chwalą się w internecie różnymi wynalazkami domowej roboty. Tym razem postanowili zbudować pełnowymiarowego załogowego drona. W tym celu wykorzystali... wannę. Jeden z braci udał się skonstruowanym przez siebie pojazdem na zakupy. Mickenbeckerowie uzyskali wymagane zezwolenia na poruszanie się swoim wynalazkiem, nie mogą wznosić się swym dronem wyżej niż na 30 metrów.

...

Cos wspanialego.